ابن یمین
شمارهٔ ۲۴
۱
ای قبله صاحبنظران روی چو ماهت
وی فتنه دوران قمر چشم سیاهت
۲
صد خار نهد حسن تو خورشید فلک را
چون از گل سیراب دمد مهر گیاهت
۳
ترسم که نشان بر رخ زیبات بماند
از غایت لطف ار کنم از دور نگاهت
۴
عذر گنه شیفتگان روز قیامت
روشن شود ایحوروش از روی چو ماهت
۵
بر درد دل ابن یمین ناله گواهست
خود بر دل من بنده چه حاجت بگواهت
۶
درد دل ما را بلب لعل دوا کن
در گردنم ار باشد ازین هیچ گناهت
۷
ایدل مکن آه ستم از وی که ندارد
آئینه حسن بت من طاقت آهت
۸
گر میطلبی از ستمش روی خلاصی
جز حضرت نوئین جهان نیست پناهت
۹
نوئین فلک مرتبه تالش که بدارد
اندر کنف معدلت خویش نگاهت
نظرات