ابن یمین

شمارهٔ ٢٢١

ای دل آخر ترا که باد هوس

بر تن زار ناتوان باشد

کی توانی نهاد روی براه

چون گه کوچ کاروان باشد

خود گرفتم سبک روان گشتی

بارت ایدل چو بس گران باشد

چون کنی کی رسی بمقصد خویش

خاصه کاین راه بیکران باشد

لیکن ار خوی نیک همره تست

قطع این ره بیک زمان باشد

هر که میزان گران رکاب کند

اندرین ره سبک عنان باشد

هر فطیری که پخته ئی همه عمر

توشه راه توهم آن باشد