ابن یمین
شمارهٔ ۴۴٧
۱
کردگارا بعذاب ار چه که بس نزدیکم
از در مغفرت خویش مگردانم دور
۲
ظلمت معصیتم نور و نوا برد ز کار
بکرم باز رسان از ظلماتم سوی نور
۳
عفو و غفران چو هم از جمع صفاتست ترا
که بهنگام خود آیند یکایک بظهور
۴
گر نبخشی گنه ما که ظلومیم و جهول
بچه دانند خلایق که عفوی و غفور
نظرات