ابن یمین
شمارهٔ ۱۱۴
۱
تن در غمش از هلال باریکترست
و آنماه شب چارده ز من بیخبرست
۲
او خنده زنان چون گل و چون ابر مرا
با گریه بهم ناله و سوز جگرست
نظرات