ابن یمین
شمارهٔ ۱۳۶
۱
هر کو بسعادتی رسد روزی بیست
زانپس بشقاوتش بسی باید زیست
۲
بنگر بگل تازه و زوگیر قیاس
کاندر پی یک خنده که زد چند گریست
نظرات