ابن یمین
شمارهٔ ۲۴۸
۱
تا مرغ روانت در قفس خواهد بود
رزقت رسد آن قدر که بس خواهد بود
۲
چون راه نفس بسته شد اندیشه مکن
زانحال که وارثی ز پس خواهد بود
نظرات