ابن یمین
شمارهٔ ۵۶۰
۱
چون زلف بنفشه را صبا داد شکن
دم بی می لاله رنگ گلبوی مزن
۲
خاصه بمضاحک اندر آمد بلبل
وز خنده بماند غنچه را باز دهن
نظرات