ابن یمین
شمارهٔ ۶۱۷
۱
آن بت که بود رخش بهارو باغی
بر چهره نهاد چشم زخمش داغی
۲
آن داغ سیاه بر سپیدی رخش
چون بر گل تر نشسته دیدم زاغی
نظرات