عراقی
غزل شمارهٔ ۲۴۱
۱
تا تو در حسن و جمال افزوده‌ای
دل ز دست عالمی بربوده‌ای
۲
در جهان این شور و غوغا از چه خاست؟
گر جمال خود به کس ننموده‌ای
۳
گوی در میدان حسن افگنده‌ای
نیکوان را چاکری فرموده‌ای
۴
پرده از چهره زمانی دور کن
کافتابی را به گل اندوده‌ای
۵
چون نباشم من سگ درگاه تو؟
چون بدین نام خوشم بستوده‌ای
۶
در جهان بیهوده می‌جستم تو را
خود تو در جان عراقی بوده‌ای
تصاویر و صوت
نظرات