عراقی
غزل شمارهٔ ۲۴۸
۱
پیش ازینم خوشترک می‌داشتی
تا چه کردم؟ کز کفم بگذاشتی
۲
باز بر خاکم چرا می‌افگنی؟
چون ز خاک افتاده را برداشتی
۳
من هنوز از عشق جانی می‌کنم
تو مرا خود مرده‌ای انگاشتی
۴
تا نیابم یک دم از محنت خلاص
صد بلا بر جان من بگماشتی
۵
تا شبیخونی کنی بر جان من
صد علم از عاشقی افراشتی
۶
من ندارم طاقت آزار تو
جنگ بگذار، آشتی کن، آشتی
۷
هان! عراقی، خون گری کامید تو
آن چنان نامد که می‌پنداشتی
تصاویر و صوت
نظرات
کنکوری عاشق شعر