عراقی
غزل شمارهٔ ۲۸
۱
طرهٔ یار پریشان چه خوش است
قامت دوست خرامان چه خوش است
۲
خط خوش بر لب جانان چه نکوست
سبزه و چشمهٔ حیوان چه خوش است
۳
از می عشق دلی مست و خراب
همچو چشم خوش جانان چه خوش است
۴
در خرابات خراب افتاده
عاشق بی سر و سامان چه خوش است
۵
آن دل شیفتهٔ ما بنگر
در خم زلف پریشان چه خوش است
۶
یوسف گم شدهٔ ما را بین
کاندر آن چاه زنخدان چه خوش است
۷
لذت عشق بتم از من پرس
تو از آن بی‌خبری کان چه خوش است
۸
تو چه دانی که شکر خندهٔ او
از دهان شکرستان چه خوش است؟
۹
چه شناسی که می و نقل بهم
از لب آن بت خندان چه خوش است
۱۰
گر ببینی که به وقت مستی
لب من بر لب جانان چه خوش است
۱۱
یار ساقی و عراقی باقی
وه که این عیش بدینسان چه خوش است
تصاویر و صوت
نظرات
کسرا