عراقی
غزل شمارهٔ ۲۹۶
۱
زهی! جمال تو رشک بتان یغمایی
وصال تو هوس عاشقان شیدایی
۲
عروس حسن تو را هیچ در نمی‌یابد
به گاه جلوه‌گری دیدهٔ تماشایی
۳
بدین صفت که تویی بر جمال خود عاشق
به غیر خود، نه همانا، که روی بنمایی
۴
حجاب روی تو هم روی توست در همه حال
نهانی از همه عالم، ز بسکه پیدایی
۵
بهر چه می‌نگرم صورت تو می‌بینم
ازین میان همه در چشم من تو می‌آیی
۶
همه جهان به تو می‌بینم و عجب نبود
ازان سبب که تویی در دو دیده بینایی
۷
ز رشک تا نشناسد تو را کسی، هر دم
جمال خود به لباس دگر بیارایی
۸
تو را چگونه توان یافت؟ در تو خود که رسد؟
که هر نفس به دگر منزل و دگر جایی
۹
عراقی از پی تو دربه در همی گردد
تو خود مقیم میان دلش هویدایی
نظرات