عراقی

رباعی شمارهٔ ۱۶

۱

ماییم که بی‌مایی ما مایهٔ ماست

خود طفل خودیم و عشق ما دایهٔ ماست

۲

فی‌الجمله عروس غیب همسایهٔ ماست

وین طرفه که همسایهٔ ما سایهٔ ماست

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

nabavar

۱۳۹۹/۱۲/۱۶ - ۱۳:۴۴:۲۳

گرامی ترکانکاش شعر شاعر را همانطور که هست می نوشتیهر که گردد پاک طینت محرم دلها شود هر که در خون صاف گردد قابل مینا شوداز دهان گل شنیدم بر سر بازار گفت هر که با ناکس نشیند عاقبت رسوا شودگوهر خود را مزن بر سنگ هر ناقابلی صبر کن گوهر شناس قابلی پیدا شوداین زبان را چون کلیدی دان در گنج سخن پسته بی مغز چون لب واکند رسوا شود