
عراقی
رباعی شمارهٔ ۴۹
۱
چون سایهٔ دوست بر زمین میافتد
بر خاک رهم ز رشک کین میافتد
۲
ای دیده، تو کام خویش، باری، بستان
روزیت که فرصتی چنین میافتد
تصاویر و صوت

نظرات