امیرعلیشیر نوایی

شمارهٔ ۱۶۶ - تتبع خواجه

رندان که میل باده به دیر فنا کنند

آیا بود که جام اشارت بما کنند

رنجم خمار گرچه بود مهلک ای حکیم

باید که هم به جام شرابش دوا کنند

ماییم و خاک دیر حجابش کنند رفع

آنانکه چشم روشن ازین توتیا کنند

ندهند نیمه جان مرا می به میکده

چون قطره اش به جان گرامی بها کنند

از کلک صنع زانچه رقم شد صواب دان

فکر خطا بود که خیال خطا کنند

رندان که تیره اند ز بد مستیم به دیر

یک شیشه می برم برشان تا صفا کنند

زهاد اگر کشاد ندیدند در ورع

فانی صفت عزیمت دیر فنا کنند