امیرعلیشیر نوایی
شمارهٔ ۱۶۹ - تتبع میر در طور خواجه
۱
خوش آن رندی که بهر باده در دیر مغان افتد
ز شور مستیش هر لحظه شوری در جهان افتد
۲
چو دارد مغبچه جام می و پیر مغان لعلش
گه این را گرد سر گردد گهی در پای آن افتد
۳
ازین دیر کهن رانم سخن کافزایدش حیرت
مسیح ار پهلویم در مجلسی هم‌داستان افتد
۴
ز استغنا ز خاک ره تکبر بینمش صد ره
فلک را کار اگر با این ضعیف ناتوان افتد
۵
ز ضعفم گر کشی ای مغبچه هم بر سر کویت
مبادا جز سگان دیر را این استخوان افتد
۶
ز سر وحدتم در دیر جو رمزی نه در مسجد
نمیخواهم که این راز نهان در هر زبان افتد
۷
شفقگون باده ام را گر به خون گردون مبدل کرد
شفق سان شعله آهی کشم کآتش در آن افتد
۸
من از ساقی گلرخ باده چون ارغوان خواهم
کجا در باغ چشمم یا به گل یا ارغوان افتد
۹
نشد حاصل چو در زهد و ورع مقصود فانی را
عجب نبود که در دشت فنا بی‌خانمان افتد
تصاویر و صوت
نظرات