امیرعلیشیر نوایی
شمارهٔ ۱۹۲ - تتبع خواجه
۱
واعظان تا چند منع جام و ساغر می‌کنند
چون دماغ خویش را هم گه گهی تر می‌کنند
۲
از قدح آنانکه گاه نشئه می‌یابند فیض
زین شرف چون منع محرومان دیگر می‌کنند
۳
چون صفا از توبه اهل زهد را ظاهر نشد
چون بدین تکلیف رندان را مکدر می‌کنند
۴
می‌فروشان باده را روزی که می‌سازند صاف
مجمر روحانیان زان بو معطر می‌کنند
۵
از پی نظاره بلبل خوشست اوراق گل
باد و باران آن صحایف از چه ابتر می‌کنند
۶
جرعه پیر مغانم ده به دست ای مغبچه
رغم آنانی که وصف خود و کوثر می‌کنند
۷
ساده‌دل واعظ که گوید هرچه آید بر زبانش
ساده‌تر آنانکه این افسانه باور می‌کنند
۸
آن چه چشمانند کز مژگان دو صف آراسته
عالمی در طرفة‌العینی مسخر می‌کنند
۹
خازنان روضه از اشعار فانی لعل و در
برده بر رخسار و گوش حور زیور می‌کنند
نظرات