امیرعلیشیر نوایی
شمارهٔ ۲۴ - تتبع یار عزیز
۱
ای ز آتش می در گل روی تو اثرها
در سینه ازان آتشم افتاده شررها
۲
سنگ لب رودی ز قتیل تو رود خون
باشد ز تموج به کنار آمده سرها
۳
در خلعت گلگون قد رعنای تو سرو است
کو نشو و نما یافته با خون جگرها
۴
هر نخل تمنی که به عشق تو نشاندیم
از سنگ ملامت همه آورده ثمرها
۵
از عشق یکی مغبچه در دیر مغان دوست
آورده پی جرعه می روی به درها
۶
بی راهبری دشت فنا طی نتوان کرد
کافزونست درو ازحدو اندازه خطرها
۷
فانی بود و جام می و عشق و خرابات
کز دهر مراد این شد و بیهوده دگرها
نظرات