امیرعلیشیر نوایی

شمارهٔ ۲۴۲ - تتبع مخدوم

مسلمانان دل آزرده دارم

تنی سیلاب محنت برده دارم

علاج دل مکن جز مرهم وصل

که از نیش فراق آزرده دارم

تنی بی سوز دل از جان خود سیر

بعینه چون چراغ مرده دارم

رفیقان را که از عشق آتشینند

ز آه سرد خویش افسرده دارم

گل امید خود چون گلشن دهر

ز عین تشنگی پژمرده دارم

چو فانی نقش غیر از صفحه دل

به تیغ بیدلی بسترده دارم