امیرعلیشیر نوایی
شمارهٔ ۵۳ - تتبع خواجه
۱
چو سرخوشم دگر ای پیر دیر از کرمت
خوش است گر سر خود بر ندارم از قدمت
۲
چه عیب دم‌به‌دم ار خاک کوی دیر شوم
ز نشئه‌ای که دهد بادهای دم‌به‌دمت
۳
گناه آتش عشق ای فرشته پر منویس
که در نگیرد ازین شعله بلا قلمت
۴
درون پرده سرایت چگونه یابم بار؟
گهی که باد صبا نیست محرم حرمت
۵
چه سان کشم رقم عیش بر صحیفه دل
که جان نماند ز بس داغ‌های درد غمت
۶
بدان شمایل مطبوع خواهم از مهوش
که سینه چاک زنم در میان جان کشمت
۷
شدی چو قلب سپه درد را دلا چه عجب
اگر ز شعله عشق بتان بود علمت
۸
وجود چرخ عدم دان و خویش را خوش دار
که پیش اوست مساوی وجود یا عدمت
۹
خیال وصل ز خاطر برون کن ای فانی
که بس حقیری و او را ز حد برون عظمت
نظرات