فصیحی هروی
شمارهٔ ۱۱۸
۱
رمزی‌ست خط دوست که چون بخت سر‌آید
آب سیه از چشمه خورشید برآید
۲
آهسته‌تر ای دیده گستاخ که آنجا
پروانه نهان از نظر بال و پر آید
۳
چون ماهی ساحل طپد از آرزوی دل
زخمی که شهیدان ترا بر سپر آید
۴
در مذهب ما بر لب تسلیم حرام‌ست
هر ناله که نشکفته ز باغ جگر آید
۵
خاموش فصیحی که به یک ناله نیرزد
حسنی که در آغوش خیال و نظر آید
نظرات