فصیحی هروی
شمارهٔ ۱۴۶
۱
یک گام گر از محمل غم باز‌پس افتم
پیش آیم و چون ناله به پای جرس افتم
۲
داغم جگر سوخنگانست مرادم
نه شعله و دودم که به دنبال خس افتم
۳
بر ناصیه دانه فریبم ننوشتند
در دام به امید وصال قفس افتم
۴
مردم ادبم کاش گذارد که درین بزم
بیهوش تر از شهد به پای مگس افتم
۵
هجرش چو منی را نرسد لیک فصیحی
گامی دوسه از خویش گهی پیش و پس افتم
نظرات