فصیحی هروی
شمارهٔ ۱۶۳
۱
چون سینه ماتم‌زدگان غرقه داغم
در کسوت سوسن شکفد لاله راغم
۲
آه این چه نسیم است که از دامن نازش
صد خرمن گل ریخته در جیب دماغم
۳
در کام سمندر شکند شهد سلامت
گر تربیت شعله کند پنبه داغم
۴
در سوختن از بس که حریصم چو شوم گم
در پیکر پروانه بجویید سراغم
۵
آهم خبر مرگ مرا داشت فصیحی
مرثیه پروانه بود دود چراغم
نظرات