فصیحی هروی
شمارهٔ ۱۷
۱
چون شعله پرتب است درون و برون ما
تبخاله می‌زند لب خنجر ز خون ما
۲
بر سر زند وفا و کند بر زمانه ناز
هر لاله‌ای که بشکفد از بیستون ما
۳
کو گریه‌ای که خنده شادی چمن چمن
جوشد به جای شعله ز داغ درون ما
۴
زلفی دلم ربوده که در دیده خرد
شد مردمک سیاهی داغ جنون ما
۵
گفتیم بشکفیم دو روزی درین چمن
دیدیم روی عالم و بد شد شگون ما
۶
سر چشمه غمی‌ست ز فیض عشق
هر زخم تیشه در جگر بیستون ما
تصاویر و صوت
نظرات