فصیحی هروی
شمارهٔ ۱۷۰
۱
چند در دل شکنم ناله و خاموش کنم
ناله‌ای کو که بدان تهنیت گوش کنم
۲
سفری کرده‌ام آغاز که تا شهر عدم
هر قدم نقش مرادی به سر دوش کنم
۳
نیستم زخم که چون جلوه مرهم بینم
نمک تیغ جفای تو فراموش کنم
۴
تازه سازم روش نامه طرازی زین پس
ناله‌ای چند به هر سطر سیه‌پوش کنم
۵
صد نوا هست فصیحی دل ماتم زده را
فرصتی کو که ز دل زمزمه‌ای گوش کنم
نظرات