فصیحی هروی

شمارهٔ ۳۳

هزار گل ز جگر در کنار خنده ماست

خزان عافیت ما بهار خنده ماست

برون بهشت و درون دوزخست پرهیزید

از آن گیاه که در مرغزار خنده ماست

هزار شکر که حساد ما نمی‌دانند

که گریه تازه گل نوبهار خنده ماست

ز زخم بس که شکفتیم نوبهاران را

هزار قافله در زیر بار خنده ماست

گرت ز زهر فصیحی لبالب است ایاغ

نگاه دار که آن یادگار خنده ماست