فصیحی هروی
شمارهٔ ۹۶
۱
تلخکامان مزه شهد هوس نشناسند
سایه پرورد همایند مگس نشناسند
۲
داد ازین شعله مزاجان که چو مرهم گردند
سینه‌ای ریش‌تر از سینه خس نشناسند
۳
نفس سوختگان شعله طورست ولیک
شعله طور ندانند و نفس نشناسند
۴
یاد آن قافله کز غم چو حدی ساز کنند
ناله خویش ز فریاد جرس نشناسند
۵
شکرستان نیازند جگر سوختگان
وای اگر لذت پابوس مگس نشناسند
۶
مصرعصمت چه دیاریست که خوبان آنجا
صورت خویش در آیینه کس نشناسند
۷
طرفه رمزی‌ست فصیحی که به گلزار جهان
بلبلان جمله قفس‌زاد و قفس نشناسند
نظرات