فصیحی هروی
شمارهٔ ۱۲
۱
آن قوم که دلشان ز دورنگیها رست
سجاده به دوشند و می ناب به دست
۲
بتخانه و کعبه پیششان یک رنگ است
دیدار پرستند نه دیوارپرست
نظرات