فصیحی هروی
شمارهٔ ۱۴۲
۱
ماییم که جان در گرو صهباییم
بی باده چو باد خاک میپیماییم
۲
ما را گویند باده تنها چه خوری
توفیق رفیق ماست کی تنهاییم
نظرات