فصیحی هروی
شمارهٔ ۱۴۹
۱
عمری بودم چون شب غم نامه سیاه
تا بو که رسم به وصل آن مه ناگاه
۲
اکنون که به دیده کرد منزل آن ماه
همچون مژه در برون در ماند نگاه
نظرات