فصیحی هروی
شمارهٔ ۲۱
۱
ای آنکه غمت پردگی محمل ماست
حسن تو چو گل دمیده ز آب و گل ماست
۲
تو خواه به گل نشین و خواهی با خار
کآنکس که ربوده دل ز ما در بر ماست
نظرات