فصیحی هروی
شمارهٔ ۸۷
۱
دل کشته خنجر ملامت گردید
آواره کشور سلامت گردید
۲
هر غنچه که در گلبن امید دمید
نشکفته هنوز داغ حسرت گردید
نظرات