غبار همدانی
شمارهٔ ۶۳
۱
ساقی بیار باده وزین جنس آتشم
پروانه وش بسوز کزین سوز سرخوشم
۲
مستی دهد به یاد لبت اشک لاله رنگ
چندان که از ایاق تو صهبای بی غشم
۳
از جام دهر جرعۀ مِی کس نمی خورد
جز من که با هوای تو زین باده میچشم
۴
جانم بسوخت شعلۀ عشق بتان چو شمع
از دست پایداری جسم بلاکشم
۵
از بس امید دارم و ترسان ز اشک و آه
گاهی در آب غرقه و گاهی در آتشم
۶
جانم به لب رسیده و چشمم به راه دوست
با مرگ و انتظار عجب در کشاکشم
نظرات