حاجب شیرازی

شمارهٔ ۱۸

جشن ملی است که آرد فرح و شادی را

یارب از ما مستان نعمت آزادی را

از حوادث نشود کشور ایران ویران

که به وی داده خدا خلعت آبادی را

ساقی از دادن می علت تأخیر چه بود؟

از چه ناقص کنی این عیش خدادادی را

شادی روی بتی می ده و میکن شادی

که بود قبله بت شاهد نو شادی را

مست مشروطه چو مشاطه عدالت چو عروس

تا، برند اهل جهان لذت دامادی را

«حاجب » از شعر تو در شور و نوا شد، بلبل

از گل آموخت مگر این فن استادی را