مجد همگر
شمارهٔ ۱۱۴
۱
به گاه بزرگی بریدند حلقت
غلامان ز مظلومی و عجز و خردی
۲
تو روئین تنی با بزرگان و خردان
که از گرز و تیغ همه جان ببردی
نظرات