مجد همگر
شمارهٔ ۱۳۵
۱
عشق تو که مرهم دل ریش من است
بیگانه نمی شود مگر خویش من است
۲
از من دل و صبر بازگشتند و هنوز
منزل منزل غم تو در پیش من است
نظرات