مجد همگر
شمارهٔ ۱۷۸
۱
در عالم سفله از بنی آدم کیست
کو زد نفسی که نز پی مردن نیست
۲
آنکو که دمی ز ناز خندید چو برق
کز حادثه همچو ابر سالی نگریست
نظرات