مجد همگر
شمارهٔ ۲۰
۱
هجرت چو به دست غصه بگذاشت مرا
کم بود کسی که زنده پنداشت مرا
۲
در جان رمقی نبود و در تن لیکن
امید رخ تو زنده می داشت مرا
نظرات