مجد همگر
شمارهٔ ۲۲۹
۱
از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت
چون ماه فرو رود منت گردم جفت
۲
مه رفت و مهم نامد و چشم هیچ نخفت
نا آمد اختر مرا دگر چتوان گفت
نظرات