مجد همگر
شمارهٔ ۶۱
۱
دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست
شد در خم آن زلف چو زنجیر و نشست
۲
مژگان تو تیز گشت و با زلفت گفت
کآنجا که زره گر است پیکان گر هست
نظرات