مجد همگر
شمارهٔ ۶۲
۱
گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست
خود بین مشو و مباش آئینه پرست
۲
کاین آینه بس آینه رخ را دیده ست
کز زنگ اجل تیره شد و آینه هست
نظرات