مجد همگر
شمارهٔ ۷۲
۱
چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست
زلف تو مرا به تار موئی بسته ست
۲
دریاب که این سر سبکی آشفته ست
زنهار که آن معربدی بدمست ست
نظرات