حزین لاهیجی

شمارهٔ ۲۱۶

می عشق است که عالم همه میخانهٔ اوست

خرد پیر، خراباتی دیوانهٔ اوست

همه جا جلوه گه لیلی صحرایی ماست

هر کجا چشم غزالیست سیه خانهٔ اوست

یارب آن لعل شکرخا همه جا نوشش باد

خون ما بی گنهانی که به پیمانهٔ اوست

حیرت افزا صنمی،کز دل ما برده قرار

کعبه هم سنگ نشان ره بتخانهٔ اوست

از من بی سر و پا، چشم مدارید شکیب

دل خراب نگه نرگس مستانهٔ اوست

این چه نوریست که از طور تجلَیست بلند؟

شمع جانهای مقدَس، همه پروانهٔ اوست

جز حدیث سر زلفش نکند یاد، حزین

شب نشینان همه را گوش بر افسانهٔ اوست

دیوان حزین لاهیجی به تصحیح ذبیح الله صاحبکار - محمد علی بن ابی طالب حزین لاهیجی - تصویر ۲۵۴

شیرین

۱۴۰۰/۰۷/۲۶ - ۰۴:۵۰:۱۷

شعر بسیار زیبا و عارفانه‌ای است. همه جا جلوه گه لیلی صحرایی ماست هر کجا چشم غزالیست سیه خانه اوست به قول بابا طاهر: به صحرا بنگرم صحرا ته وینم به دریا بنگرم دریا ته وینم به هر جا بنگرم کوه و در و دشت نشان روی زیبای ته وینم همه جا و همه عالم هستی جلوه گه حق باری تعالی می‌باشد. همه هستی آیینه صفات پروردگار است. وجود ما و طبیعت تجلی ذات مقدس خداوند است که اگر با عشق بنگریم همه جا را نشانی از خدا می‌یابیم و این ذات و صفات پاک خداوند است که انوار الهی آن به هر جا بتابد، نشانی از این سرچشمه الهی بر جای می‌گذارد، حال به اشکال و صورت‌های گونه‌گون.

حزین لاهیجی

شمارهٔ ۲۱۶

تصاویر و صوت

نظرات

شیرین