حزین لاهیجی

شمارهٔ ۳۸

۱

به هند، گشته زمین گیر، ناتوانی ما

رسیده است به شب، روز زندگانی ما

۲

به ما قفس وطنان، نوبهار می خندد

خزان رسید و نشد فصلگل فشانی ما

۳

کنار و جیب دو عالم به دست چاک افتد

اگر ز پرده برآید غم نهانی ما

۴

خزان چهرهٔ ما رشک لاله زار شود

اگر بهار کند، اشک ارغوانی ما

۵

کجاست طایر قدس آشیانه ای که زند

ز شاخ سدره صفیری به همزبانی ما؟

۶

سفر به سایه آن سرو پایدار کنیم

اگر کمی نکند، عمر جاودانی ما

۷

هزار نشتر الماس در جگر داریم

سزد که عشق بنازد به سخت جانی ما

۸

غم اسیری خود می خوریم، کازاد است

ز طوق فاختگان، سرو بوستانی ما

۹

نشاط باغ به ما تلخ شیونان نرسد

رمیده طایر عیش از هم آشیانی ما

۱۰

اگر چه رخصت گفتن نداشتیم حزین

هزار نکته فرو خواند، بی زبانی ما