حزین لاهیجی
شمارهٔ ۳۰
۱
قامت شدهست خم، من دیرینه سال را
باید به روی تیغ تو دید، این هلال را
۲
چرخی که کاست، وقت تمامی، هلال را
کی نقص شان ما ننماید کمال را
۳
مهر خموشیم، سپر زخم ذلت است
با دست رد چه کار لب بی سؤال را؟
نظرات