حزین لاهیجی
شمارهٔ ۱۸۱
۱
صوفی که بود اساس کارش بر زرق
ژاژش به دهان، خاک سیاهش بر فرق
۲
خضر ره اوا پای سست، در گام نخست
نوح دگران و خویش تا گردن غرق
نظرات
مهربان