هلالی جغتایی

شمارهٔ ۱۴۰

چو ترک من هوس مجلس شراب کند

هزار عاشق دل خسته را کباب کند

خراب چون نشوم از کرشمهای کسی

که در کرشمه اول جهان خراب کند؟

شدم ز حسرت او در نقاب خاک و هنوز

بخاک من چو رسد روی در نقاب کند

چه طالعست که ناگاه بر سرم روزی

اگر فرشته رحمت رسد عذاب کند؟

تپیدن دل من روز هجر دانی چیست؟

برای دیدن روی تو اضطراب کند

ز خواب چشم گشایی و فتنه انگیزی

تو آفتی، نگذاری که فتنه خواب کند

نمود وعده دیدار و دیدمش در خواب

نگویمش، که مبادا بآن حساب کند

چو سایه روی هلالی بخاک یکسان باد

اگر ز سایه تو رو بآفتاب کند