هلالی جغتایی

شمارهٔ ۱۴۳

خوبرویان، چون بشوخی قصد مرغ دل کنند

اولش سازند صید و آخرش بسمل کنند

یارب، این سنگین دلان را شیوه رحمی بده

تا مراد عاشق بیچاره را حاصل کنند

چون تو سروی برنخیزد، گرچه در باغ بهشت

خاک آدم را بآب زندگانی گل کنند

پیش ما بر روی جانان پرده می دارد رقیب

کاشکی آن پرده را بر روی او حایل کنند

فتنه است آن چشم و او را خواب مستی لایقست

مردم بد مست را آن به که لایعقل کنند

گر بعمری گوید از من با رقیبان یک سخن

صد سخن گویند و از یاد منش غافل کنند

آن مه، از روی کرم، سوی هلالی مایلست

آه! اگر اغیار سوی دیگرش مایل کنند