حیدر شیرازی

شمارهٔ ۲۸ - و له ایضا

تا کی من دیوانه گرفتار تو باشم

در بند سر زلف سیه کار تو باشم

از آرزوی قامت رعنای تو میرم

در حسرت یاقوت شکربار تو باشم

جان خسته ی آن غمزه ی غماز تو بینم

دل بسته ی آن طره ی طرار تو باشم

تا کی من دلداده ز هجران تو سوزم

تا کی من سرگشته طلبکار تو باشم

ای راحت جان من دل خسته، زمانی

خواهم که تو یار من و من یار تو باشم

در باغ جهان سنبل گلبوی تو بویم

در طرف چمن بلبل گلزار تو باشم

تا چند من زار جگرخوار، چو حیدر

مجروح و پریشان و دل افگار تو باشم؟