حسین خوارزمی
شمارهٔ ۱۳
۱
زندگانی بی‌رخ دلبر نمی‌باید مرا
دوست می‌باید کسی دیگر نمی‌باید مرا
۲
چون برفت از پیش من آن ماه تابان بعد از این
تابش ماه و شعاع خور نمی‌باید مرا
۳
خلق می‌خواهند حور و روضه رضوان ولی
جز وصال آن پری‌پیکر نمی‌باید مرا
۴
گر ببینم قد او هرگز به طوبی ننگرم
ور بیابم لعل او کوثر نمی‌باید مرا
۵
چون معطر شد مشامم از نسیم موی او
بوی مشک و نکهت عنبر نمی‌باید مرا
۶
چون منور گشت رویم از فروغ روی او
پرتو مهر و مه انور نمی‌باید مرا
۷
یارب آن دولت دهد دستم که گوید آن صنم
جز حسین خسته ابتر نمی‌باید مرا
نظرات